Omdat ik mijn tegenstander in 13 zetten op de knieën had en daardoor de andere partijen goed kon volgen, aan mij de eer een verslagje te schrijven. Bij winst in 13 zetten verwacht je normaliter dat je het eerste punt scoort, maar nee, toen mijn tegenstander opgaf keken wij al tegen een 0-2 achterstand aan. Helaas had Wim Rakhorst zich ziek afgemeld en kon er op het laatste moment geen vervanger meer worden geregeld (n.o: 0-1) en Laurens speelde weer eens een van zijn alles of niets partijen in snelschaaktempo en deze keer werd het niets (0-2). Na mijn zege (1-2) gebeurde er lange tijd niets. Op de borden 6 t/m 8 hielden Lode, Renee en Henk S. hun stellingen lang in evenwicht. Bij Lode en Renee leverde dat ook inderdaad de verwachte remises op hoewel bij analyse bleek dat beide waarschijnlijk ergens wel de winst hebben gemist (2-3). Henk raakte op bord 8 helaas het spoor bijster in zijn remisestelling (2-4). Onze toppers moesten het dus weer gaan doen. Hildo had een zeer complexe stelling waarin elk stuk zo’n beetje instond. Opeens deed hij een torenzet waarbij hij de dame van de tegenstander leek te vangen. Zag ik dat goed? Een vette knipoog van Hildo bevestigde mijn vermoedens en hoewel en er nog wat werd tegengestribbeld kon het punt worden bijgeschreven (3-4). Alle druk nu op de schouders van Henk van H. Zijn behandeling van het eindspel was echter vlekkeloos. Zijn tegenstander moest zoveel tijd investeren in correct tegenspel dat tijdsoverschrijding onvermijdelijk leek. Voor het zover was wist Henk echter ook al een stuk te veroveren waarna hij gelijk de felicitaties in ontvangst mocht nemen. Met 7 man uiteindelijk een keurige 4-4 uit het vuur gesleept en weer een plaatsje gestegen op de ranglijst.
Toon d.d. 22 feb 2018