Schaken

Almere kwam met slechts 7 man en daardoor hoefde invaller Tom van Zon niet in te vallen. We hadden hem op papier ingedeeld tegen het lege bord 2 van Almere. We begonnen aldus met een 1-0 voorsprong. Op bord speelde de tegenstander van Ruud een rustig systeem. In het middenspel kwam er pas wat spanning in en na veel afruil ontstond een toren-loper eindspel met een pluspion, hoewel een dubbele, voor wit. Niet veel later staat Ruud 2 pionnen achter en moet men het ergste vrezen. Echter Ruud recht zijn rug en houdt dit remise. Op bord 3 Walter die wederom een gedegen partij speelt en licht voordeel krijgt. Om 22.15 biedt zijn tegenstander remise aan wat Walter terecht afwijst omdat de witspeler mat gaat. Op bord 4 krijgt Hans een voor hem vreemde variant van het Boedapester gambiet tegen zich. Hans blijft bijna de gehele partij deze pion voor maar ergens geeft hij deze per ongeluk (?) terug. Echter, hij staat zo goed dat winst onvermijdelijk is. Op bord 5 krijgt André al op zet 4 een pion cadeau. In het middenspel staat hij een stuk achter tegen eerst 3 pionnen, later 4 pionnen. Op een gegeven moment is de materiaalverhouding zo raar dat ik benieuwd ben wat de computer er van zou zeggen. Ik denk dat André wel ergens gewonnen heeft gestaan maar remise is de uitslag. Op bord 6 speelt Dolf de Spaanse ruilvariant. Er komt snel een eindspel op het bord met een pluspion voor Dolf. Later zijn het twee pionnen en om 22.30 geeft zijn tegenstander op. Op bord 7 speelt invaller Wim een ongelukkige partij waar hij tot twee keer toe een winnende voortzetting mist. De partij is gelukkig zelfs in tijdnood niet te verliezen en men komt remise overeen. Op bord 8 speelt Marc een klassieke Catalaan en wurgt zijn tegenstander beetje bij beetje. Na de bekende breekzet d5 is het snel bekeken. Al met al een ruime overwinning zonder verliespartij aan onze kant. Tom en Wim, bedankt voor het invallen.

Ben d.d. 12.2.2016

Gisteren hebben we gespeeld tegen schaakclub Chaturanga. Ik weet nu via Hans waar de naam voor staat, een voorloper van het schaakspel, een spel uit de 6e eeuw in India. Dus dat beloofde wat te worden die avond.Al heel snel, voor mijn gevoel al na 5 minuten, zette Bram zijn tegenstander mat. De tegenstander was zo druk met zijn eigen spel dat hij even niet door had dat Bram hem mat kon zetten. Dat gaf goede hoop, als we al zo snel 1 punt voor kwamen te staan. Ik stond ondertussen al een pion voor. Vervolgens verloor Henk Sander al vrij vlot daarna naast mij aan bord 7. Het stond weer gelijk. Ik ging ondertussen lekker. Nadat ik een pion had geslagen met de dame schuin voor de toren. Moest ik oppassen dat de dame zo voor aan niet klem kwam te staan. Ik speelde verder met de dame vrij ver naar voren. De paarden kwamen daarbij mee. Eén keer moest ik opletten, mijn tegenstander deed een poging om mij mat te zetten met loper en toren. Gelukkig zag ik op tijd dat ik een dubbele aanval kon doen op loper en koning. Daarmee won ik de loper en was de dreiging weg. Daarna verloor mijn tegenstander nog een aantal stukken en toen hij bijna mat stond met een dame en 2 paarden gaf hij op. Henk van Houtrijve was al vrij vroeg in een pionnen eindspel gekomen. De tegenstander had nog één pion aan de zijlijn en koning en hij slechts een koning. Door slim spel van Henk, zette Henk zijn tegenstander pat in de hoek. Toon had zoals gebruikelijk weer een ingewikkeld spel. Hij moest helaas opgeven. Even later sloot Hildo na een mooi spel de pot met een remise af. De stand was 3 -3. De partijen van Frank en Lode zouden de doorslag moeten geven. Frank had al 3 offers gegeven. Dat was wat veel. Zijn tegenstander viel aan met een dubbele aanval op toren en koning. De toren was helaas niet gedekt. Frank gaf op. Nu kon alleen Lode nog voor ons de wedstrijd redden. Het was zeer spannend. Het werd nog een hele lange strijd. De druk was groot, heel MSK en Chaturanga stonden er met de neus boven op. De tegenstander kwam nog gevaarlijk naar voren met 2 torens. Lode moest zijn paard van ver naar de goede kant opschuiven. De tegenstander ruilde zijn dame in voor een toren. Lode stond dik voor en speelde voorzichtig zorgvuldig verder. En ten slotte gaf de tegenstander op. De aanval met toren, dame en pion was niet te stoppen. Het werd 4 -4!

Renée

Met Tata uitblinkers Ben en Walter op de eerste twee borden kon deze viertal wedstrijd tegen Caïssa bijna niet misgaan. Weliswaar mocht Ben tegen Tigran – altijd leuk – Spaan, maar verder ontbraken er ook een paar toppers aan hun kant. OK, ze hadden wel meer rating dan wij, maar als de twee top borden een halfje zouden morsen dan zouden de staart borden dat toch wel goed maken. In een competitie van bescheidenheid had eerst Ruud wegens gebrek aan routine bedankt voor het vierde bord – ook al stelde ik hem nog ‘gerust’ dat ik nog nauwelijks weet hoe het bord moet liggen en stelde daarna Hans gemotiveerd zijn plek ter beschikking, onder het mom dat dat vast ook wel een punt zou schelen. Ook hier konden mijn tegenwerpingen (“Norman kan toch ook winnen? Of anders maakt Dolf wel remise!”) niet helpen. O ja, de wedstrijd die nergens om ging, het was immers schier ondenkbaar dat we van Caïssa zouden verliezen, een weliswaar best respectabele club maar met een traditie om over kleine clubjes te struikelen in de eerste bekerronde. Ben speelde met wit tegen Tigran – altijd lastig – Spaan een Stauntongambiet, als je zou weten dat ze allemaal f5 tegen je spelen zou je er haast d4 voor gaan openen. Tigran wilde echter niet onderdoen voor het pionoffer en gooide er maar eens een stuk tegenaan, in wat de computer naar ik inschat dankbaar zou accepteren. En Ben ook. Walter was op bord twee probleemloos uit de opening bezig met een hem typerende langzame crescendo partij. Norman was het gelijk van Ruud en Hans aan het bewijzen en hoewel het geplande breekzetje er niet van kwam, sloeg hij tijdig toe toen er een pion viel te verschalken. In de analysekamer werd hard gediscussieerd of de tegenstander door de voorlopig buitenspel staande loper van Norman daar enige compensatie voor had. En tenslotte zat ik zelf achter het bord, best leuk na elf maanden, helaas wel na de eerste zet (Pirc) uit de spaarzame voorbereiding en dan maar de tegenstander ook op onbekend terrein bestrijden met een oud driekwart vergeten eigen huiskamerbrouwsel. Het ging ronduit voorspoedig! OK, Ben werd door Tigran – wint best wel vaak – Spaan toch te pakken genomen, maar ach Walter en Norman stonden beiden materiaal voor en mijn door wat roest beetje voorzichtige aanpak zou de partij in remise laten eindigen en met zo’n schlemielige 2 ½ – 1 ½ beker je ook gewoon verder. Ware het niet dat ik op het eind ook maar wat sneller ging spelen – die 15 seconden er bij per zet had ik nog geen ervaring mee – en pardoes een eindspel beslissend torenoffer kreeg. Tja, dan maakt het ook weinig meer uit wat er verder gebeurt, zal Norman gedacht hebben, maar Walter niet, die onder hoogspanning zoveel mogelijk van de tegenstander van het bord sloeg, of anders in ieder geval omgooide. Maar het ging wel fraai mat – opgelet nu – en daar gaat het uiteindelijk om. 3-1 voor Caïssa en in het besef dat als ze van ons winnen, de kans op de beker groot is, was het nog lang onrustig in huize Lydia.

Tom